Obra na Wielkopolskim Szlaku Cysterskim
Fot. Jan Kaznocha
REKLAMA
Zachowajcie między sobą miłość, miłość, miłość,
a na zewnątrz gorliwość o zbawienie dusz”.
Testament duchowy
św. Eugeniusza de Mazenod
Początki Cystersów na ziemiach polskich przypadły na okres najbardziej dynamicznego rozwoju zakonu w Europie, który objął lata 1140 -1153, a więc okres pontyfikatu Eugeniusza II i czasy działalności Bernarda z Clervaux.
Pierwsi mnisi cysterscy z Europy Zachodniej przybyli na ziemie polskie, na początku lat czterdziestych XII w., docierając początkowo do Łękna w Wielkopolsce oraz Jędrzejowa w Małopolsce.
W roku 1231 w Obrze w diecezji poznańskiej powstała filia opactwa łęknowskiego. Pełną obsadę z opatem klasztor osiągnął w latach 1243-44.
Dnia 31 grudnia 1835 roku zaborca pruski zarządził zarządził kasatę zakonów w Wielkopolsce, w tym cystersów. Pozostał po nich budynek klasztorny, kościół pw. św. Jakuba, drewniany kościółek pw. św. Walentego, opatówka, organistówka oraz zabudowania gospodarskie. Większość budynków pochodzi z XVII wieku.
19 sierpnia 1926 r. pocysterski klasztor w Obrze kardynał Edmund Dalbor przekazuje Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, które obecnie prowadzi, jedyne w Polsce, Wyższe Seminarium Duchowne, będące sekcją Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, posiadające bibliotekę z bogatym księgozbiorem naukowym.
W Polsce znajduje się również 20 domów prowadzonych Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Kościół pw. św. Jakuba w Obrze jest jedną z najciekawszych budowli sakralnych w Wielkopolsce. Zbudowany w latach 1722-57 według projektu Jana Catenazziego, ma bogaty barokowy wystrój wnętrza z elementami rokokowymi.
Przy klasztorze znajduje się muzeum misyjne ze zbiorami etnograficznymi, w którym można poznać pracę misyjną ojców oblatów rozsianych niemal po całym świecie.
Klasztor i kościół otacza park krajobrazowy z grotą Matki Boskiej z Lourdes oraz pomnikiem św. Eugeniusza de Mazenod – założyciela zgromadzenia.
Jasień
a na zewnątrz gorliwość o zbawienie dusz”.
Testament duchowy
św. Eugeniusza de Mazenod
Początki Cystersów na ziemiach polskich przypadły na okres najbardziej dynamicznego rozwoju zakonu w Europie, który objął lata 1140 -1153, a więc okres pontyfikatu Eugeniusza II i czasy działalności Bernarda z Clervaux.
Pierwsi mnisi cysterscy z Europy Zachodniej przybyli na ziemie polskie, na początku lat czterdziestych XII w., docierając początkowo do Łękna w Wielkopolsce oraz Jędrzejowa w Małopolsce.
W roku 1231 w Obrze w diecezji poznańskiej powstała filia opactwa łęknowskiego. Pełną obsadę z opatem klasztor osiągnął w latach 1243-44.
Dnia 31 grudnia 1835 roku zaborca pruski zarządził zarządził kasatę zakonów w Wielkopolsce, w tym cystersów. Pozostał po nich budynek klasztorny, kościół pw. św. Jakuba, drewniany kościółek pw. św. Walentego, opatówka, organistówka oraz zabudowania gospodarskie. Większość budynków pochodzi z XVII wieku.
19 sierpnia 1926 r. pocysterski klasztor w Obrze kardynał Edmund Dalbor przekazuje Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, które obecnie prowadzi, jedyne w Polsce, Wyższe Seminarium Duchowne, będące sekcją Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, posiadające bibliotekę z bogatym księgozbiorem naukowym.
W Polsce znajduje się również 20 domów prowadzonych Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Kościół pw. św. Jakuba w Obrze jest jedną z najciekawszych budowli sakralnych w Wielkopolsce. Zbudowany w latach 1722-57 według projektu Jana Catenazziego, ma bogaty barokowy wystrój wnętrza z elementami rokokowymi.
Przy klasztorze znajduje się muzeum misyjne ze zbiorami etnograficznymi, w którym można poznać pracę misyjną ojców oblatów rozsianych niemal po całym świecie.
Klasztor i kościół otacza park krajobrazowy z grotą Matki Boskiej z Lourdes oraz pomnikiem św. Eugeniusza de Mazenod – założyciela zgromadzenia.
Jasień
PRZECZYTAJ JESZCZE